- əzab
- is. <ər.>1. Əziyyət, üzüntü, işgəncə. Toy-bayramdır bu dünyanın əzabı; Ağlı olan ona gətirər tabı. M. P. V.. <Nuriyyə:> Əvvəl günlər, dünyada hər əzabın bir sonu olduğunu düşünərək özümə təsəlli verirdim. İ. Ə.. Əzaba, zəhmətə qatlaşmayaraq; Biz şəkilə baxıb şəkil çəkirik. B. V.. Əzab çəkmək – əziyyət çəkmək, sıxıntı çəkmək, dərd çəkmək, möhnət çəkmək. <Əsgər:> . . İstəyirəm qızı tez gətirsinlər ki, yazıq daha əzab çəkməsin. Ü. H.. Bağladım vəcdə gəlib hüsnünə şerimlə kitab; Bu yolun yolçusu tək dərdə dözüb çəkdim əzab. S. Rüst.. Əzab görmək – 1) bax əzab çəkmək; 2) cəzalandırılmaq. Əzab vermək (etmək) – əziyyət vermək, cəfa vermək, sıxıntı vermək, işgəncə vermək, incitmək. Təklifi-cənnət eyləmə kuyində könlümə; Çün cənnət əhlidir, nə verirsən əzab ona? F.. <Sitarə:> Fərhad, Fərhad, niyə mənə əzab verirsən, vicdanımı parçalayırsan? C. C.. Sanki tale <Vahidə> əzab verir, bütün düşünülməmiş işlərinin hayıfını çıxırdı. İ. Hüseynov. Əzaba salmaq – əzaba, əziyyətə düşməsinə səbəb olmaq. Salıbdır könlümü zülfün əzaba. Q. Z.. Cəhənnəm əzabı – çox böyük əzab, əziyyət. <Tükəzban:> Fəhlələr yenə cəhənnəm əzabından qurtulmadılar. M. Hüs..2. Şiddətli mənəvi sıxıntı, əziyyət, ürək acısı. Vicdan əzabı. – Xüsusilə Mayaya göstərdiyi üz, dediyi sözlər yadına düşəndə Qaraş əzabdan qovrulub yanırdı. M. İ..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.